Στο Σύνταγμα κάτι όμορφο γεννιέται

Αρχικά πρέπει να καταλάβουμε όλοι ότι στην πλατεία Συντάγματος υπάρχει ανοιχτή λαϊκή συνέλευση η οποία δεν εκπροσωπείται από κανένα, δηλαδή δεν έχει αιρετούς αντιπροσώπους.Οι παρακάτω σκέψεις είναι λοιπόν προσωπικές.
Όταν πριν 3 μέρες έγινε το κάλεσμα μέσω σελίδας κοινωνικής δικτύωσης να κατεβούμε όλοι στους δρόμους ομολογώ ότι ήμουν επιφυλακτικός.Με ανησυχούσε μήπως η διαμαρτυρία θα γινόταν μεταμοντέρνα και απολίτικη.Φοβήθηκα επίσης τα εθνικιστικά στοιχεία που μες στην αναμπουμπούλα χαίρονται.Μην ξεχνάμε τα γεγονότα των προηγουμένων ημερών και τα πογκρόμ κατά των μεταναστών που ακόμα συνεχίζονται στις γειτονιές με τη συνεργασία αστυνομίας και παρακρατικών συμμοριών.Τέλος φοβήθηκα μήπως αναλάβουν την "ηγεσία" διάφοροι "ατενίστας" και άλλες μεταμοντέρνες μκο σε "ιστας" και μας καλούν να μη πετάμε τα τσιγάρα κάτω και να βάφουμε τα πεζοδρόμια λες και η ασχήμια σε αυτή την πόλη είναι μόνο στα κτήρια και όχι στο σύστημα διοίκησής της...
Κι όμως ο κόσμος αποδείχτηκε πολύ πιο ώριμος.Δεν έμεινε απλά στα συνθήματα αποδοκιμασίας έξω από τη βουλή.Από την πρώτη μέρα οργανώθηκε ανοιχτή λαϊκή συνέλευση.
Φτιάχτηκαν ομάδες εργασίας.Συλλογική κουζίνα και άλλα πολλά.Στη συνέλευση της Παρασκευής 3-4 χιλιάδες άνθρωποι κατάφεραν να συζητήσουν με ευγένεια και αλληλοκατανόηση χωρίς κανένα συντονισμό εξωτερικό.Και τελικά προέκυψε ένα κείμενο το οποίο εγκρίθηκε ομόφωνα.
Το πιο ενδιαφέρον είναι ότι στην πλατεία Συντάγματος συνυπάρχουν συζητούν και συ-διαμορφώνουν κείμενα ,άνθρωποι με τρομερά διαφορετικές αφετηρίες.Υπάρχουν φυσικά πολιτικοποιημένοι αριστεροί, αναρχικοί, αντεξουσιαστές αλλά και μη πολιτικοποιημένοι αγανακτισμένοι ψηφοφόροι παραδοσιακών κομμάτων.Υπάρχουν νέοι, φοιτητές , αλλά και πιο μεγάλοι ακόμα και παππούδες που βοηθούν και προτείνουν λύσεις.Υπάρχουν άνεργοι, επαγγελματίες , μπλόγκερς και άσχετοι με το διαδίκτυο.Η έκκληση που έγινε στην αρχή-στο να μην κάνουν οι διάφορες οργανώσεις ,κόμματα το γνωστό παιχνίδι προσηλυτισμού -έγινε σχεδόν απολύτως σεβαστή.
Στη συνέλευση ο καθένας μιλάει για τον εαυτό του.Δεν εκπροσωπεί κανένα και όμως με ένα μαγικό τρόπο στο τέλος όλοι συμφωνούν με το κείμενό της!
Παράλληλα οργανώνονται δράσεις στις γειτονιές.Υπάρχουν ιδέες για επέκταση της διαμαρτυρίας.Πολλές απόψεις ακούγονται ουτοπικές σε πρώτη ανάγνωση.Αλλά και η ίδια η συνέλευση είναι κάτι σαν ουτοπία.Στο χώρο που διάφοροι χορηγοί σπόνσορες στήνουν κάθε μέρα το πανηγυράκι τους την Παρασκεύη κάθονταν οκλαδόν χιλιάδες άνθρωποι και συζητούσαν με φόντο τη βουλή απόψεις εναντίον του μνημονίου, εναντίον της αντιπροσωπευτικής δημοκρατίας και για την ασχήμια της ζωής σε μια χώρα του ευρωπαϊκού νότου.
Αυτό που πραγματικά με ανατρίχιασε ήταν η ευκολία με την οποία οι περισσότεροι στο Σύνταγμα αρνούνται τους ρόλους που τους έχει δώσει η κοινωνία της αγοράς.Πίσω από το επάγγελμα, τη καταγωγή , τη κοινωνική τάξη το φύλο κρύβεται η ανθρωπιά μας.Στη δύση έχουμε διδαχθεί από μικρά παιδιά να ζούμε όχι αληθινά αλλά σε ρόλους χρήσιμους για τη διαιώνιση της οικονομίας της αγοράς.Η οικονομία δεν ερμηνεύεται ως μια δραστηριότητα της κοινωνίας αλλά η ίδια η κοινωνία ορίζεται στη δύση μόνο από οικονομικούς όρους.Οι νεοφιλελεύθεροι μιλούν για τις δοξασίες τους σα να είναι φυσικοί νόμοι.
Αυτό που κατάλαβα εγώ ακούγοντας τα παιδιά στο Σύνταγμα είναι ότι όλο και περισσότεροι δε θέλουμε να παίξουμε αυτό το μίζερο ρόλο στη ζωή μας.Το μνημόνιο φαντάζει πολύ πιο μικρός στόχος διαμαρτυρίας.Ο κόσμος είναι πιο μπροστά.Ούτως ή άλλως η Ελλάδα δεν ήταν σοσιαλιστικός παράδεισος πριν έρθει το ΔΝΤ.
Και κάτι άλλο για το "πατριωτικό" ζήτημα.Τα "παιδιά" από την ακροδεξιά προσπάθησαν να καπελώσουν κάποια στιγμή τις διαμαρτυρίες.Πρέπει επιτέλους να μάθουμε λίγη ιστορία.Οι απόγονοι των μαυραγορίτων, των ταγματασφαλίτων, των χίτων και των γερμανοτσολιάδων δεν μπορούν να μας το παίζουν πατριώτες.Η εθνικιστές την κρίσιμη στιγμή της ελληνικής ιστορίας συνεργάστηκαν με τους Γερμανούς.Οι αριστεροί κι οι δημοκράτες αντιστάθηκαν.Τα ίδια και στη χούντα.Κι εμείς εδώ γεννηθήκαμε και μεις έχουμε για πατρίδα την Ελλάδα και την πονάμε.Αλλά αδέρφια μας είναι όλοι οι εργάτες έλληνες και ξένοι.Και θέλουμε δικαιοσύνη και αξιοπρέπεια για όλους τους κατοίκους της χώρας.Όχι μόνο για τους ντόπιους.Δεν υπάρχει δικαιοσύνη αν εφαρμόζεται μόνο στους ντόπιους.
Και ένα σχόλιο για το ειρηνικό του πράγματος.Η εμπειρία μου λέει ότι την ευθύνη για το αν μια διαμαρτυρία καταλήξει σε βίαιες αντιδράσεις σχεδόν πάντα την έχει η αστυνομία.Για δικούς της λόγους μέχρι στιγμής δεν έχει ασκήσει βία.Προφανώς σε λίγες μέρες όταν τα κανάλια καταλάβουν ότι η διαμαρτυρία ΔΕΝ είναι απολίτικη οι αγανακτισμένοι στο σύνταγμα αλλά και στις άλλες πόλεις θα δεχτούν πιέσεις.
Η συνέλευσή τους θα αποφασίσει την αντίδρασή τους.
Μέχρι τότε περάστε κι εσείς που δεν έχετε περάσει ακόμα από το σύνταγμα.Ακούστε συζητήστε συ-διαμορφώστε.Στο Σύνταγμα κάτι όμορφο γεννιέται.
Και κλείνω όπως άρχισα.
Πρέπει να καταλάβουμε όλοι ότι στην πλατεία Συντάγματος υπάρχει ανοιχτή λαϊκή συνέλευση η οποία δεν εκπροσωπείται από κανένα, δηλαδή δεν έχει αιρετούς αντιπροσώπους.Οι παραπάνω σκέψεις είναι λοιπόν προσωπικές.

Για τη Λένα Πλάτωνος

Είχα σκοπό να τελειώσω ένα άλλο κείμενο.Αλλά στην παρουσίαση του καινούριου δίσκου της Λένας Πλάτωνος με την μελοποιημένη ποίηση του ΚΑΒΑΦΗ δεν είχε πολύ κόσμο και πραγματικά εκνευρίστηκα...
Η Λένα Πλάτωνος είναι μια οικουμενική καλλιτέχνις.Δεν ανήκει στην Ελλάδα.Ανήκει σε όλο τον κόσμο.Και οι δίσκοι της είναι ο,τι πιο καινοτόμο και καλλιτεχνικό έχει βγάλει η ελληνική δισκογραφία...
Δυστυχώς οι έντεχνοι μάλλον έβλεπαν μπάσκετ και οι "εναλλακτικοί" που ακολουθούν κάθε ισλανδό ρόκερ στο BIOS και γεμίζουν το Λυκαβηττό στη Μόνικα μάλλον την σνόμπαραν.
Ακούστε πιτσιρίκια σταλινοεναλλακτικά τους δίσκους της Λένας...Τον Καριωτάκη , το Σαμποτάζ, τα Λεπιδόπτερα , το Γκάλοπ...Θα δείτε ότι ακόμα κι οι Radiohead -που λατρεύω -τα προοδευτικά ηλεκτρονικά αριστουργήματα τα έκαναν 20 χρόνια μετά την Πλάτωνος..Είναι πραγματικά τραγικό να παρουσιάζεται ένας δίσκος της Πλάτωνος και να μην υπάρχει ενδιαφέρον από τα μέσα ενημέρωσης...Είναι ντροπή...
Όσοι ήμασταν εκεί στο τέλος δακρύσαμε όταν η Λένα πήρε το μικρόφωνο και τραγούδησε την "ΡΟΖΑΛΙΑ" και μαζί με τον Παλαμίδα το "ΚΟΠΕΡΤΙ"...Και ευχαρίστησε τον κόσμο..
Είμαι πολύ θυμωμένος και απογοητευμένος και για αυτό τα σκληρά λόγια...
Κλείνω το κομμάτι με ένα τραγούδι από τον "ΚΑΡΙΩΤΑΚΗ" το σημαντικότερο έργο της ελληνική δισκογραφίας...Είμαστε τυχεροί που ζούμε στην εποχή της Λένας Πλάτωνος...Λένα σε ευχαριστούμε για τη μουσική σου...Γιατί ομορφαίνεις τη ζωή μας...
Και σου ζητάμε συγγνώμη..Αυτή η χώρα είναι πολύ μικρή για σένα..Το έργο σου ανήκει σε όλο τον κόσμο...

25η Μαρτίου (τσολιάδες και Αμαλίες)

Στο δημοτικό σχολείο που πήγαινα-σχολή Π......ου- η εθνική εορτή της 25ης Μαρτίου ήταν σχεδόν το πιο σοβαρό γεγονός της σχολικής χρονιάς. 'Ολα τα παιδάκια εκείνη τη μέρα φορούσαμε ειδικές στολές νοικιασμένες από μια βιοτεχνία στους αγίους Αναργύρους.Τα αγόρια στολή τσολιά με όλα τα αξεσουάρ -οι πιο ψαγμένοι και τσαρούχια οι λιγότερο αθλητικά παπούτσια- και τα κορίτσια ντυνόντουσαν "Αμαλίες" και κάποιες άλλες "βλαχοπούλες".Η διαφορά στη στολή με έκανε να ερωτευτώ τη Νόνη την πιο γλυκιά"Αμαλία"ήδη από το νηπιαγωγείο αλλά αυτή είναι μια άλλη ιστορία που υπόσχομαι να διηγηθώ εν καιρώ...

Ντυμένοι λοιπόν τσολιάδες κάναμε παρέλαση στα στενά του Αγίου Ελευθερίου στην Αχαρνών.Γονείς μας έφτιαχναν τις φουστανέλες που έπεφταν και κάποιοι κλαίγαμε από τη βαρεμάρα αλλά και τις κατσάδες της διευθύντριας της "δεσποινίδας Μαρίας" η οποία ακολουθούσε την παρέλαση και κοιτούσε αν κάναμε το σωστό ρυθμικό βήμα.Όταν φτάναμε στην εκκλησία άρχιζε η πραγματική γιορτή αφού στήναμε ένα τεράστιο κύκλο και χορεύαμε 2-3 παραδοσιακούς χορούς τσάμικο και καλαματιανό.Χειροκρότημα μετά και ξανά στο σχολείο.Εκεί θεατρικά σκετς θρησκευτικής προπαγάνδας με πρωταγωνιστές παπάδες , διάκους και Τούρκους παιζόντουσαν μπροστά στους περήφανους γονείς μας.Το ενδιαφέρον με τη διανομή των ρόλων ήταν ότι οι πρωταγωνιστές έπρεπε να ήταν πολύ καλοί μαθητές.Και συνήθως οι κομπάρσοι Τούρκοι ήταν οι χειρότεροι.Επειδή πραγματικά ήμουν από τους πιο καλούς μαθητές, στην θεατρική μου καριέρα στη σχολή Π.....ου έχω παίξει 4 φορές τον ρόλο του παπά , του πατριάρχη και του Αθανάσιου Διάκου.Ο πιο δυνατός μου ρόλος ήταν του Πατέρα Άνθιμου αλλά δε θυμάμαι την υπόθεση δυστυχώς...

Ένα γεγονός που θυμάμαι είναι κόσμος να με χειροκροτεί ως Αθανάσιο Διάκο.Να φεύγω από τη σκηνή χαρούμενος 10 ετών και να με κατσαδιάζει η δεσποινίς Μαρία επειδή είχα απαγγείλει τον μονόλογό μου μπροστά από τα χάρτινα κάγκελα και όχι πίσω με αποτέλεσμα μετά την αποχώρησή μου από τη σκηνή να διαλυθεί το έργο...Είχα στεναχωρηθεί πολύ.

Με αγαπούσε πολύ η δεσποινίς Μαρία...Αν αναλύαμε σήμερα τις απόψεις της θα την κατηγορούσαμε ως δεξιά θρησκευόμενη εκπαιδευτικό.Νομίζω στο σχολείο μας γιορτή πολυτεχνείου κάναμε με το ζόρι.Κι όμως μας έμαθε να διαβάζουμε μόνοι μας πολύ γρήγορα και κάναμε και μαθήματα πιάνου στο σχολείο.Και συνεχώς ενθάρρυνε τις καλλιτεχνικές μας αναζητήσεις ακόμα και αν παίζαμε συνεχώς θρησκευτικά έργα.Και ήταν δίκαιη.

Το μεγαλύτερο βασανιστήριο στο σχολείο αυτό ήταν η απαγόρευση του παιχνιδιού στο τεράστιο για τα παιδικά μας μάτια γκαζόν που είχε.Να φανταστείτε στη μέση του γκαζόν υπήρχε ο ιστός της σημαίας και από κάτω μια τραμπάλα.Χιλιάδες παιδιά νομίζω στα 60 χρόνια ιστορίας του σχολείου αψήφησαν την εντολή της διευθύντριας και έτρεξαν με μανία στη τραμπάλα πατώντας την απαγορευμένη περιοχή.Και φυσικά τις έφαγαν με τον χάρακα.Στα χέρια.Ο βαρύς ασημένιος χάρακας της κυρίας Δήμητρας ήταν η πιο ταπεινωτική τιμωρία στο σχολείο μας.

Την αγαπούσα κι εγώ την Δεσποινίδα Μαρία.Και έχω τύψεις που ποτέ δεν την επισκέφτηκα όλα αυτά τα χρόνια. Πέρυσι βρέθηκα στην κηδεία της.Στον άγιο Ελευθέριο φυσικά.

Αποφοιτήσαμε το 1989 από το δημοτικό μας.Δεν κρατήσαμε πολλές φιλίες από τότε.Με την οικογένεια μου φύγαμε από τα Πατήσια και εγκατασταθήκαμε στην Κυψέλη.Στο καινούριο μου σχολείο βγήκα από την προστατευτική μου φούσκα του ξεχωριστού μαθητή στο παλιό δημοτικό.Βρήκα παιδιά που σχεδόν δεν είχαν την ικανότητα ανάγνωσης-όχι όλα αλλά σοκαριστικά πολλα.Το πιο φιλελεύθερο σύστημα του ΠΑΣΟΚ του 80 εγώ δεν το είχα νιώσει ως μαθητής.Είχαμε ακόμα και ποδιά στο δημοτικό.Την αγοράζαμε από ένα κατάστημα "Δραγώνας".

Γιατί τα γράφω όλα αυτά;Για μένα τότε η 25η Μαρτίου ήταν μια ξεχωριστή μέρα.Κι όχι για λόγους "εθνικής παλιγγενεσίας".Την έβλεπα με τα αθώα μάτια ενός παιδιού που γούσταρε την σχολική γιορτή.

Νομίζω όλος ο κόσμος στην δεκαετία του 80 ήταν πολύ πιο αθώος από τον σημερινό.Η Ελλάδα μεγάλωνε , μια τεράστια μεσαία τάξη γεννιόταν , μια τάξη από έμπορους και παροχείς υπηρεσιών.Και φυσικά δημόσιους υπαλλήλους.Ο μεσαίος Παπανδρέου εφάρμοζε με ένα δικό του τρόπο Κευνσιανές λύσεις στην οικονομία.

Θυμάμαι το Τσερνομπίλ το 86 να μας σοκάρει όλους.Τότε ρωτούσαμε με συμπάθεια και για τους νεκρούς του.Τώρα το 2011 υστερικοί δημοσιογράφοι ρωτάνε τους επιστήμονες αν θα επηρεαστεί η Ελλάδα από το δυστύχημα στην Ιαπωνία .Αδιαφορούν για τα θύματα.Ήμασταν πιο αθώοι τότε.Ακόμα και οι ακροδεξιοί τότε ήταν πιο αθώοι.

Φαντάζομαι σαν σε όνειρο μια γενιά να ντύνεται τσολιάδες και Αμαλίες και να χορεύει καλαματιανά.

Σήμερα τι σημαίνει η επανάσταση του 1821;

Σήμερα πανηγυρίζουμε που οι δανειστές μας κατέβασαν λίγο το επιτόκιο επειδή υποσχεθήκαμε να πουλήσουμε 50 δις κρατικής περιουσίας...

Σήμερα δεν παρακολουθούμε αθώοι τις παρελάσεις.Σήμερα τις παρελάσεις τις φυλάνε τα ΜΑΤ.Ακόμα και τα αεροπλάνα λόγω κόστους δεν πετάνε πια.

Πρέπει να καταλάβουμε ότι η επανάσταση του 21 ήταν και ταξική.Όπως οι περισσότερες επαναστάσεις.Κι ότι παρόλο που λεγόμαστε όλοι Έλληνες δεν έχουμε όλοι τα ίδια συμφέροντα.Υπάρχουν πολλές Ελλάδες.Η Ελλάδα των κρατικοδίαιτων επιχειρηματιών , η Ελλάδα των διεφθαρμένων πολιτικών αλλά και η Ελλάδα των φτωχών και των ανέργων.

Η εθνική ενότητα και οι εθνικοί στόχοι τους οποίους επικαλέστηκαν σήμερα οι πολιτικοί μας στέκουν μόνο σε μια σχολική παράσταση...Στον πραγματικό κόσμο το μνημόνιο σώζει τους τραπεζίτες, τις τράπεζες και το πολιτικό σύστημα.Δεν σώζει την άλλη Ελλάδα.

Αλλιώς ας ντυθούμε όλοι τσολιάδες και Αμαλίες -φτωχοί και τραπεζίτες ,εργολάβοι και οδηγοί,μπάτσοι και διαδηλωτές ) και ας ζήσουμε το παραμύθι του εθνικού μας στόχου χορεύοντας τσάμικα...Αυτό προσπαθούν να μας πείσουν να κάνουμε οι έγκριτοι αναλυτές στα δελτία ειδήσεων και στις εφημερίδες τους...

Η εκπομπή ''Αντέλμα'' του Στάθη Δρογώση στο Mindradio.gr

Ο τραγουδοποιός Στάθης Δρογώσης συνεργάζεται με τον mindradio ως ραδιοφωνικός παραγωγός. Η εκπομπή του μεταδίδεται από το σπίτι του κάθε Τρίτη 12-2 το βράδυ. Το όνομα της εκπομπής; ΑΝΤΕΛΜΑ -από το βιβλίο του Ίταλο Καλβίνο "ΟΙ ΑΟΡΑΤΕΣ ΠΟΛΕΙΣ". Ο Στάθης στην εκπομπή του θα παίζει αγαπημένες του μουσικές από όλα το φάσμα της ελληνικής και ξένης σκηνής καθώς και κλασσικές ηχογραφήσεις. Ανάλογα τα κέφια του μπορεί παίζει και κάποιο τραγούδι με το πιάνο του ζωντανά για την κοινότητα του mindradio.

Επίσης δουλειές ακυκλοφόρητες -από demo καλλιτεχνών που στηρίζει παίζονται στις εκπομπές αυτές...Ο τραγουδοποιός δηλώνει ότι πάντα του άρεσε να "βασανίζει" τους φίλους του βάζοντας τους να ακούν ατέλειωτες ώρες στον καναπέ του μουσικές που λατρεύει...Τώρα "βασανίσει" αυτές τις άυπνες ψυχές που ακούν στην Αντέλμα κάθε Τρίτη αργά...

ΣΤΑΘΗΣ ΔΡΟΓΩΣΗΣ ΝΕΟ CD "OMΟΡΦΗ ΖΩΗ"

ΟΜΟΡΦΗ ΖΩΗ! ΝΑ ΖΟΥΜΕ ΕΛΕΥΘΕΡΟΙ!
ΚΑΙ ΤΟ ΧΡΩΣΤΑΜΕ ΑΥΤΟ ΑΔΕΡΦΙΑ ΣΤΗ ΜΑΝΑ ΓΗ ΠΟΥ ΜΑΣ ΕΝΩΝΕΙ
ΟΜΟΡΦΗ ΖΩΗ! ΝΑ ΖΟΥΜΕ ΕΛΕΥΘΕΡΟΙ!
Ο τέταρτος προσωπικός δίσκος του Στάθη Δρογώση κυκλοφορεί από τη δική του ανεξάρτητη εταιρεία - ANTELMA MUSIC - με τίτλο ΟΜΟΡΦΗ ΖΩΗ. Μετά από 11 χρόνια στη δισκογραφία ο Δρογώσης αποφάσισε να μην συνεργαστεί με τις μεγάλες δισκογραφικές εταιρείες. Το επαναστατικό με την κυκλοφορία του δίσκου του είναι ότι μπορεί όποιος θέλει να τον κατεβάσει δωρεάν από την σελίδα www.antelmamusic.com.
Αν του αρέσει μπορεί να προσφέρει ένα συμβολικό ποσό από 2 εώς 10 ευρώ. Ο δίσκος θα κυκλοφορήσει και σε κανονική μορφή στα δισκοπωλεία.
Πρόκειται για την πιο ώριμη μέχρι τώρα δουλειά του τραγουδοποιού.
Δέκα καινούρια τραγούδια σε στίχους και μουσική του Στάθη Δρογώση.
Είναι απλά συγκινητικά και αυτοβιογραφικά.